خدای امروزِ من ، همون خدای دیروزمه . همون که به من گفت ازدواج کن ، غمت نباشه ، من هواتو دارم . گفت ببین بنده ی من ! حتی اگه فقیر باشی ، من ، خدای قدرتمندِ تو ، بی نیازت می کنم . خودش به من گفت که از فقر نترسم و بچه دار شم . خودش بود که به من این اطمینان رو داد که بچه روزیشو با خودش میاره .
خدای مهربونم دروغ گو نیست . به خودش قسم که تا همین امروز ، تا همین لحطه زیر قولش نزده . همیشه هوامو داشته ، هوامونو . می دونم روزی میرسه ، یقین دارم . چون خدا گفته . پس چرا نگرانم ؟! چرا موقع خرید استرسِ آخر ماه رو دارم ؟ آخه چرا من انقدر فراموش کارم ؟!
هر کسی وظیفه ای داره . وظیفه ی من اینه که کارمو بکنم و وظیفه ی خدا اینه که روزیمو بده . حتی اگه من از انجام وظیفم کوتاهی کنم خدا وظیفشو رها نمی کنه . اما گاهی برای تلنگر بهم فشار میاره که یادم نره وظیفه ای هم هست ، که روزی رسون کسَ دیگه ست .
خدایا . قسم به تشدیدِ "ز"ی رزّاق . نذار غم دنیا دلمو پر کنه .
درباره این سایت